Dia - Part3

Bersambung lagi....

Setelah menamatkan zaman persekolahan... Saya telah di offer ke UiTM perlis... Owhh..akhirnya Allah nak saya berdikari.. Berjauhan & memulakan hidup baru sebagai seorang pelajar tanpa beliau..  Sedikit persediaan beliau turut membantu.. Bershopping t-shirt BUM..sampai sekarang ada..& sejadah yg msh saya guna hingga detik ini..

Agak kesorangan bila saya di perlis..beliau di KL...  Nasib teknologi agak maju.. Dah panfai pakai nset.. & email la penghubung kami.. Tapi bila dah belajar & masing2 dah jauh.. Tapi bila cuti beliau rajin melawat saya.. Saya? Pernahsekali kot..saya dan zahidah melawat beliau.. Sesat la jgk.. Mati2 bapa igt saya hilang... Owh..itu zaman sekolqh..sebab masih bel.u guna nset...


Bila dah zaman berkerja.. Kami masih rapat.. Walau dia masih diKL..saya di Penang.. kami bertambah akrab..


Sebenarnya masih banyak yg nak diceritakan.. Tapi dah letih kot.. haha..


Entri part 1,2,3 ditujukan khas utk beliau bersempena hari kelahiran beliau yg ke 29.. Moga  beliau akan panjang umur..murah rezeki..dan dipercepatkan jodoh..kita tgok sapa kawen dulu..hihik... Moga berolah kejayaan diduniamahupun diakhirat kelak... Terima kasih utk persahabatn yg amat berharga .. You are the best thing i ever had.. Sayang kamu dunia & akhirat...


Beliau dalam cerita tersebut ialah Madina Azmi...

Dia - part 2

Terpaksa  buat part 2.. sebab nk edit susah sgt guna phone.. kata smart.. tetiba bodo gk!

....bersambung dari part 1.......

Sepanjang menempuh zaman kanak2.. hanya ribena yg blh diperbuat perumpaan.. Guru kesayangan kami mestilah guru kelas.. Pn Salbiah Zakaria.. We love you  cikgu.. Bila cuti sekolah atau raya..mereka berdua akan balik kampung.. Saya jugak yg tidak punya kampung utk 'balik kampung'.. Beliau akn balik ke negeri9 atau johor.. Zahidah pulak ke kedah.. Tinggal lah hamba seorang diri.. Pernah sekali family beliau menginvite saya utk balik kampung bersama.. Malah tiket train telah dibeli.. Sgt excited.. Tapi syg..akhirnya saya tolak tawaran.. Semata-mata sebab saya masih belum pandai lipat baju.. ahahahaha.. Takut jugak kalau2 nenek beliau mintak tolong lipat kain baju... Sampai sekarang saya rasa menyesal tak ikut.. Setiap kali lps cuti..cikgu akn suruh buat karangan balik kampung.. Memang saya blur.. Takde pengalam  kan...

Selepas zaman persekolahan rendah.. Allah masih panjangkan jodoh saya dengan beliau bila kami sama telah di offer kesekolah yg sama.. Zahidah ke sekolah lain...Mungkin sebab itu kami sudah tidak rapat bersama... But still keep in touch...

Oleh sebab sekolah jauh dari rumah... Saya dan beliau telah mengambil keputusan utk tinggal di asrama... Asrama Sekolah Abdullah Munshi.. (ASAM) .. Waktu utk berdikari telah bermula.. Beliau lah saudara yg saya ada.. Entah kenapa saya agak manja.. Dan beliau lebih matang dari saya.. Mungkin jugak kerana beliau lebih dulu baligh dari saya... Mungkin... Tahun pertama  di asrama..dia lah sumber kekuatan saya utk terus berjuang dan tabah... Saya agak tidak pandai cari kawan baru.. Kawan beliau..itulah kawan saya... Walau kami tidak pernah sekelas mahupun sedorm.. Keakrban kami terus subur mekar di hati...

Menginjak ketingkatan empat saya telah mengambil keputusan utk berpisah dgn biau utk tidak tinggal diasrama lagi... Maka berpisahlah kami.. Tapi kami masih "mengedate" disekolah bila waktu rehat..

Owhhh.teringgal...sewaktu di tingkatan dua..beliau telah berhijrah sekali lagi ke daerah lain.. Kami tidak sekampunglagi.. Tapi setiap kali masa utk pulang krrumah dari asrama.. Kami akn lepak di KFC komtar barang sejam dua.. Beliau pernah mengorat abg KFC.. 'abang la' agaknye..lupa dah...

Dia - part 1

 16 Jun 1984 - 16 Jun 2013..Dah 29 sahabat saya yang sorang ni.. Lagi sethn je lagi dah tak layak guna no 2 kat depan... hoho.. Saya? Lambat lagi.. Lebih dari sethn.. sethn empat bulan empat hari lagi.. lama kan..

Persahabatan yg saya kira mencatat sejarah dlm hidup saya.. Paling lama.. Tak termasuk la maksu saya yg merangkap kawan baik saya  sejak baby or maybe sejak dalam perut.. Sebab kami sebaya..

Kira-kira seawal darjah 2 beliau berhijrah berhampir rumah saya.. Maka..berjiran la kami..Walau berjiran..pada mulanya..tak lah begitu akrab.. Mungkin hanya teman sepermainan.. Budak2..nk bermain tak kira kawan mahupun lawan.. Tetambah main lompat getah.. Kena ada pihak lawan.. Seawal penghijrahan beliau.. kami tidak akrab.. Tetambah dgn loghatnya yg berbeza dari kawan sekampung yg lain.. Budak johor katanya..

Walau satu sekolah.. Tapi berlainan kelas.. Beliau bersekolah pada waktu petang.. Saya bersekolah diwaktu pagi.. Dia ada kesempatan utk bgn lambat.. Heee... Maka..waktu yg terluang bersama hanya hujung minggu..

Masa berjalan begitu pantas.. Akhir takdir menetukan kami sekelas akhirnya bila darjah 4.. Sesama pandai kot..Bermula darjah 4-6kami sekelas.. Sungguh akrab.. Bagaikan kembar.. Kami juga mempunyai seorang lagi kawan..Zahidah.. Apa2 aktiviti kami sering laku bersama.. Seawal pagi kami akan berjumpa.. Selalunya berkumpul dirumah beliau.. Sebab dia yg akan lambat..Hihi.. Tu la akibatnya bila selalu sekolah petang.. Ibu beliau akn mula berleter.. "dd slalu lambat..kau tinggal je yana".. Untungnya beliau kerana mendapat sahabt sesabar saya.. haha boleh gitu?

Sewaktu balik kami akan bersaing bersama2.. kekadang lepak dulu dikantin mengorat abg kantin seround dua...kekadang singgah kat kedai makcik jual jambu dan air tu.. yg pasti setiap kali blk sekolah kami akan adakan meeting dipersimpngan jalan... zahidah ada sama... simpang tu utk jalan kerumah zahidah... berbincang separa dua..mungkin berjela2 jadinya meeting kami..

Aku rindu...

Angka umur setahun lebih je lg akan bertukar ke 3series.. Mungkin membawa fasa baru dalam kehidupan.. Bukan lagi kanak2 ribena..mahupun remaja yg meng`explore' sgala keseronokan..  Mungkin boleh bertukar kepada seorang WANITA..  Tapi gelaran Cik kepada Puan.. tak jugak bertukar.. Walau panggilan MakCik dah jd muzik tersedap didendang ditelinga ni.. Walau angka beranjak.. Wajah berubah.. Jiwa hamba tetap muda..

Dalam mengejar angka 3 series.. Tak henti berdoa agar dipertemukan dengan lelaki dambaan Syurga.. Agar boleh dijadikan imam.. & membawa ke Syurga idaman.. Dalam setiap sujud teresak-esak memohon pada segala Pemilik Hati.. agar dipertemukan dengan teman hidup yang boleh membimbing ke Syurga idaman..

Tetapi kekdg muhasabah diri kembali... Layak kah utk berdamping dengan hambaNya yang setiap malam bertahjud?   Sedangkan ketika itu aku hanya di ulit lena yang panjang... Layak kah ketika hambaNya berdakwah utk kebaikan semua.. Aku masih terkapai-kapai meng`upgrade' iman sendiri..yang masih turun naik.. Layakkah hambaMu ini YaALLAH utk meminta dan memohon pinjamkan seorang daie utk hambaMu ini menumpang segala kekuatan imannya...

Sungguh aku rindu bakal imanku.. Walau tidak ku tahu siapa yg bakal ALLAH pinjamkan buat aku menyusuri kehidupan  bergelar `zaujah'..

Moga Allah permudahkan..